Een tour door Velour: daar word je happy van

Ontspannen

Ontspannen stap je lekker in je eigen tempo voort en je stopt waar het leuk is. Bijna elke winkel in de inmiddels bekende 9 straatjes leent zich voor een vrolijk oponthoud. Eerder al besteedde Mannequins and More aandacht aan Labels van Esther Dibbets en iets verderop aan de Looiersgracht zit Tenue de Nîmes van Menno van Meurs, een juweel van een ‘blauwe winkel’ die ook al is besproken.

Op deze zonnige ochtend zijn we te gast bij Theodoor Kusters (32) van Velour. Hoewel hij een journalistieke achtergrond heeft, ligt zijn hart bij mode en kleding. ‘Passie’ is het woord dat het vaakst voorkomt in het gesprek.

Allerlei parttime banen en een enkele full time job ‘op sales’ van Hugo Red Label gingen vooraf aan datgene wat Theodoor diep in zijn hart wilde: een eigen winkel, met kleding waar hij ook zelf blij van werd. En dat is Velour. Samen met zakenpartner Jelle Lispet (34) startte hij een agentschap waar de kleurrijke mode (uit Zwéden!) deel van uit maakte. Dat kan ook in Amsterdam, dachten de heren.

Preppy mode

De 9 straatjes is dé plek om te zitten. Toen Theodoor en Jelle drieënhalf jaar geleden in de Huidenstraat begonnen, was het nog het exclusieve domein van lokale (mode-)ondernemers die voor niet al te veel geld in de marge van de grachtengordel hun geluk wilden beproeven. Inmiddels zitten er verschillende winkels van Scotsh & Soda (ook Nederlands fabrikaat natuurlijk), Filippa K., Lee en Marc ‘O Polo. En aan de al eerder genoemde Looiersgracht zit Karl Lagerfeld. Maar Velour is zoals je het winkelaanbod in de hoofdstad graag ziet: een klassieke brede etalage met een neergelaten navy blauwe markies ervoor. De naam van de winkel duidelijk op de ruit, in reliëf, zonder poespas. Stockman-poppen er in. Maar daarover straks.

Binnen tref je preppy mode aan, voor mannen en vrouwen. Alles staat, ligt en hangt prachtig. Ook zie je eau de toilette (met retro-verstuiver!), de jaren ’50-achtige zonnebrillen en mannenhemden in een grutterskast. Korte broeken worden prominent gepresenteerd en hier en daar hangt een fremdkörper, zoals een gele regenjas (€ 225,-). Vlak bij de Dam kunnen T-shirts met een knipoog naar de kroning niet ontbreken, maar wat we hier zien is heel iets anders dan de schreeuwerigheid van de textiele vodjes op de Albert Cuyp. Een tour door deze winkel: daar word je happy van. Althans: dat gevoel overheerste bij het team van Mannequins and More.

Opa en oma

En dat is ook de bedoeling, aldus Theodoor. ‘De eigenaar van het label Velour, Per Andersson, nam ooit de winkel van zijn grootouders over. Die winkel heette Nostalgi en zat in Göteborg. Op voorraad hadden ze nog oude tweedjasjes, V-hals truitjes, oxford shirts, noem maar op. Het eerste wat Per deed was die dead stock naar boven halen en verkopen. In de kring van architecten, kunstenaars en muzikanten waar hij verkeerde, sloeg dat enorm aan! Het gaf die club meteen een vintage-gevoel. Of American Classic, daar kan je ook aan denken. Wat hij miste in de voorraad van zijn opa en oma, is hij zelf gaan produceren onder de naam Velour. Het bekendste voorbeeld daarvan is de Chino: de slim-fit versie met stretch. Zo ontstond een collectie best wel geklede mode: klassiek met een twist. Ook nu nog ziet onze eigen aanbod er zo uit. Met af en toe een geintje er bij. Per omschrijft het zelf als feel good preppy. Beter kan ik het zelf niet formuleren.’

De poppen van Stockman passen prima in dit concept. Allereerst vanwege de klassieke uitstraling. Ze doen het fantastisch achter – of liever: in – de trotse, traditionele etalage. Vanuit zijn achtergrond en passie voor kleding, Theodoor werkt al zolang hij zich kan herinneren in de mode, wist hij dat er maar één label in aanmerking kwam: Siégel & Stockman.

Het enige dat telt

‘Eerst wilden Jelle en ik een vintage model hebben. Maar de pasvorm daarvan is vaak niet goed. Zodoende zijn we via Mannequins and More bij de klassieke Stockman-pop uitgekomen. Nou ja, uitgekomen: voor ons was het gewoon Stockman, punt! Het was de enige optie. Ik ben geen expert in etalagefiguren, maar wat ik wel weet is dat Stockman het enige is dat telt in dit vak. Ik heb me er verder niet eens in verdiept, al klinkt dat misschien suf. Maar als ik toch even een kritische opmerking mag maken: een broek kan niet op een pop van Siégel & Stockman, althans niet op die van ons. Wij hebben zelf de broeken om de standaard gedrapeerd en in andere modewinkels zie je wel eens dat ze de broek van een pak opgerold voor de pop leggen. Ik geef toe: een hemd en een jasje staan er fantastisch op. Misschien is het onze commerciële inslag dat we per se ook een broek willen tonen. Hoe dan ook was het voor ons zeker geen reden om dan maar níet voor Siégel & Stockman te kiezen. Een label met zoveel heritage, sluit uitstekend aan op wat we willen met Velour.’